Farsa osetia

Por José Ignacio Torreblanca

A firma polo presidente Medvédev do decreto de recoñecemento da autoproclamada independencia de Osetia do Sur e de Abjazia supón a confirmación definitiva de que o conflito habido este mes de agosto foi minuciosamente orquestrado desde Moscova co fin de amputar a Xeorxia estes dous territorios. Trátase dunha represalia anunciada á conta da independencia de Kósovo, proclamada en febreiro deste ano. Desde entón, as autoridades rusas estiveron intensificando a presión sobre Tbilisi, animando ás milicias osetias a hostigar ás tropas xeorxianas, incrementando a súa presenza militar nas dúas rexións e concedendo pasaportes rusos por todas as partes. Aínda que houbo un intenso debate acerca de quen comezou as hostilidades o 9 de agosto, ese debate perde agora bastante sentido: a inclusión de Abjazia no mesmo lote demostra ás claras que Moscova nin sequera ten interese en apoiar a súa posición en argumentos. Para os que insisten no precedente de Kósovo, o ocorrido estes días debería ser a proba definitiva de que estes dous casos están nas antípodas do dereito internacional. O decreto de Medvédev iguala os 10 anos de mandato de Nacións Unidas en Kósovo con 10 días de ocupación rusa e, no colmo do cinismo, resolve o caso unilateral e inxustificadamente co que non é senón unha pura e chaira anexión. Rusia quixo demostrar claramente quen manda nas antigas fronteiras da URSS. Nunha reedición da Doutrina Monroe, as súas tropas paséanse agora impunemente polo territorio dun Estado membro da Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa (OSCE) e do Consello de Europa, dun socio e amigo da UE, Estados Unidos e a OTAN. Rusia fixo pagar cara a Xeorxia, unha democracia con vocación occidental, en rápido crecemento económico e estratexicamente crucial para Europa desde o punto de vista enerxético, a ousadía de ser a Cuba do Cáucaso. Quen no caso de Chechenia pensara que Rusia se contentaría con reclamar a impunidade dentro das súas fronteiras estaban equivocados. A lección non pasou inadvertida en Ucraína, que facilmente poderá perder Crimea se segue obstinándose en desaloxar de alí á flota rusa. Coa proclamación da independencia, Rusia escala perigosamente na súa rebeldía antioccidental e pon nunha posición imposible á OTAN, que tiña previsto conceder unha perspectiva de adhesión a Xeorxia e a Ucraína no seu cumio de decembro deste ano. A OTAN terá que responder á difícil pregunta de se a garantía de seguridade que implica o artigo 5 do tratado aplícase a toda Xeorxia ou só á Xeorxia amputada: no primeiro caso, trataríase dun casus belli con Rusia; no segundo, dun chiste macabro. Nuns poucos días, toda a orde europea foi sacudido. As consecuencias serán de gran alcance.

Tirado de EL PAÍS 27.08.08